Zwoje drutu stalowego (3)

Do odwzorowania drutu posłużyła żyłka wędkarska. Im cieńsza to żyłka, tym lepiej. W pobliskim magazynie specjalistycznym udało mi się kupić żyłkę o grubości 0,18 mm. Trochę za grubą, gdy owe 0,18 mm przeliczymy na rozmiar pierwowzoru (drutu przewożonego w zwojach). Z drugiej strony ludzkie oko, nieuzbrojone w powiększający obiektyw aparatu fotograficznego, tejże nadmiernej grubości w zasadzie nie dostrzega.

Żyłkę należy nawinąć na bęben w liczbie ok. 50 zwojów. Skręcić wiązadełko. Następnie odkręcić małą tarczę i ściągnąć zwój. Wszystkie czynności wymagają wprawy. Bowiem właściwości żyłki powodują, że miniaturowy zwój zdaje się rozpadać, rozkręcać i uciekać. By temu zapobiec, pomocniczo można dodać jeszcze jedno wiązadełko.

 

Zwoje drutu stalowego (2)

Narzędzie do sporządzania zwojów wykonałem z długopisu. Na pozyskaną w ten sposób rurkę nakleiłem tarczę większą. Z kolei na wkręcany element tarczę mniejszą. W obu tarczach (oraz rurce) naciąłem rowek przeznaczony do umieszczenia drucianego wiązadełka. O tym jak powstają zwoje, dowiecie się w następnym odcinku. 

 

Zwoje drutu stalowego (1)

Od dłuższego czasu podejmowałem próby sporządzenia narzędzia, za pomocą którego będzie można wytwarzać w sposób łatwy i powtarzalny miniaturowe zwoje drutu stalowego. Zadanie niby proste, a jednak zadowalający efekt osiągnąłem dopiero po kilku nieudanych próbach. Źródłem inspiracji, jak miają wyglądać zwoje, stała się fotografia z archiwum niegdysiejszej Śląskiej DOKP, opublikowana w 2017 r. w książce Węzeł kolejowy Katowice (nakładem wydawnictwa Eurosprinter). Mam nadzieję, że wydawca i autorzy przymkną oko na postępek wykorzystania fotografii w celu celu edukacyjnym (niekomercyjnym) – prezentacji modelu ładunku zwojów drutu stalowego na tle pierwowzoru. Natomiast u dołu model wagonu z drutem na makiecie.

Jak wygląda narzędzie do produkcji zwojów, jak się je stosuje, oraz z jakiego materiału one powstają, opowiem w następnych odcinkach.