Udręką modelarza-kolekcjonera miniaturowego taboru PKP w III epoce modelarskiej jest brak barwnych fotografii oryginałów. Dotyczy to także drezyn Warszawa. Stwierdzenia, iż malowano je kolorem białym, szarym, czerwonym, niebieskim albo popielatym, są nazbyt ogólne. Nie mówią nic o subtelnościach odcieni barw. Mając na uwadze zachowanie realizmu modelarskiego zdecydowałem się więc na rozwiązanie względnie bezpieczne. Nadwozie pomalowałem kolorem jasnoszarym. Zastosowałem farbę akrylowo-poliuretanową Vallejo 73.601. Nie posiadam aerografu, dlatego malowałem farbą rozcieńczoną płaskim pędzlem o bardzo miękkim włosiu (co najmniej 4 razy, zawsze po wyschnięciu uprzedniej warstwy). Założyłem, że dobrze sprawdzą się właściwości środka w istocie podkładowego. Tzn. zostaną zalane mikroszczelinki (pochodne warstw charakterystycznych dla wydruków 3D). Niestety pomysł "pójścia na skróty" sprawdził się średnio. Skończyło się na dodatkowym szlifowaniu papierem ściernym i kolejnym malowaniem. Ale nie to było moim utrapieniem. Okazało się, że podkładowe Vallejo posiada nad wyraz dobrą przyczepność brudu, który jakby brał się znikąd. Operowanie przy detalach spowodowało, że karoseria stała się zwyczajnie brudna. Próba mycia detergentami nie przyniosła oczekiwanego skutku. Ostatecznie pogodziłem się, że drezyna będzie przybrudzona. Za to na koniec prac malarskich przetarłem karoserię pastą polerską Tempo, co nadało jej bardziej oryginalny wygląd. Elementy wnętrza otrzymały – jak to się kiedyś mówiło – barwę kości słoniowej (później tapicerkę przyciemniłem). Koła pomalowałem minimalnie rozjaśnioną czerwienią Vallejo 70.597. Na obręcze nałożyłem Metal Cote Humrola 27008. Oczywiście przed pracami malarskimi odtłuściłem wszystkie elementy wydruku 3D (użyłem rozpuszczalnika Humbrola do farb olejnych). Cdn.
