Brankard: 802989 Ft, cz. 3

Na początek okna widziane z bliska – przygotowane według pomysłu opisanego wczoraj  (fot. pierwsza i ostatnia). Model został jeszcze uzupełniony o pominięte do tej pory detale (uchwyty, stopnie itp.). Natomiast zrezygnowałem z aranżacji wnętrza. Być może powrócę do tego zamiaru po zdobyciu bardziej wiarygodnej dokumentacji niż linkowana praca kolegi z Austrii. Zresztą, po analizie dostępnych fotografii ex Pwgs44, wykonanych w różnych państwach i latach, nie do końca jestem pewien czy wnętrze przez niego zmajstrowane odpowiada temu, czego powinniśmy spodziewać się w wagonach, które jeździły w Polsce. Wątpliwości m.in. pojawiają się po odkryciu, że na jednym ze zdjęć tego typu wagonu z inwentarza PKP komin pieca ogrzewczego znajdował się z przeciwnej strony wagonu – tak jakby ów piec stał w przedziale magazynowym, zamiast w służbowym. Jest to dziwne, a także niezgodne z wykonaniem miniatury przez Roco. Czyżby w czasie napraw zmieniano lokalizację pieca? Jeżeli tak, to w jakich latach i czy we wszystkich wagonach tego typu? Jak na razie "piec pozostaje" w przedziale służbowym. Oczywiście rzecz dzieje się w drugiej połowie lat 60. XX w. 

Na tym etapie właściwe można by zakończyć opis przygody z waloryzowaniem chojnickiego brankarda, gdyby nie... realizacja projektu, którego efekty prezentuję poniżej. Zwykle na fotografiach brankardów z dawnych lat widać ludzi wychylających się z otwartych drzwi. Od początku moim zamiarem było stworzenie takiej sceny. Brakowało tylko figurek. W końcu znalazłem coś odpowiedniego i oto są bohaterowie żelaznych szlaków PKP.  

Wykorzystałem figurki od Preisera, którym "metodami operacyjnymi" obniżyłem wzrost. Cięcie nastąpiło w miejscu... (lepiej nie mówić). Nie mniej zabieg się udał. Jak widać dwaj, z czwórki facetów uwięzionych w suwmiarce, mają nieco krótsze nogi. Tym samym zachowane zostały właściwe proporcje względem otworu drzwiowego (z konieczności w modelu podłoga jest trochę wyżej, niż wynika to z pomniejszenia 1:87). Ponadto, postaci z lewej odebrałem łopatę.

Na zakończenie jeszcze widok ogólny. W ruch poszły pędzle, wpierw na mokro (akrylowy bezbarwny lakier matowy), następnie na sucho (sproszkowane pastele barwy ziemistej i rdzawej).

PS. Pracując nad modelem nie znałem tej i tej fotografii, obu wykonach przez Georga Wooda w 1975 r. Uchwycony na kliszy wagon ex Pwgs44 to bohater drugiego planu w oznaczeniu PKP .U (z kropką), co odpowiada epoce modelarskiej IVa. Wagon trochę różni się pewnymi szczegółami od produktu Roco (nie ma komina!). Nie mniej jest to widok warty polecenia.